Otra vez Pura Vida aquí!

Otra vez Pura Vida aquí!

Wou ik eerst geen waarbenjij.nu doen. Heb ik vannacht in mijn bedde toch maar besloten om het wel te doen. Ondanks dat we voornamelijk (waarschijnlijk) op dezelfde plek gaan verblijven. Maar zelfs in dit gat van een dorp gebeurd genoeg. Misschien op haar geheel eigen manier nog wel meer dan in een stad, in ieder geval weet men bijna alles hier van elkaar. Ik houd er wel van….

Inmiddels zijn Lennard en ik al weer een week in Costa Rica. Time flies. Het lijkt voor ons beiden dat we al veel langer uit Nederland zijn vertrokken. De eerste 2 a 3 dagen verbleven we bij een vriend in San Ramón, (ruim een half uur van de hoofdstad San José). Zijn huisje ligt in de bergen. En dinsdagmorgen stonden Lennard en bramen te plukken op zijn Finca (akker), met in de verte uitzicht op zee. Winston, de dodemanshond dwarrelt wat om ons heen. Hij is net een stripfiguur. Hij ziet er bruut uit, maar het tegendeel is waar.

Woensdagmiddag zijn we lopend naar San ramon gegaan. We dachten we komen wel een bus of taxi tegen, niet dus, maar anderhalf uur later arriveerden we toch in dit pauper-stadje. Wat dan wel een weer een mooie kerk en een gezellig park ervoor had. Waar we een Bautido, verse yoghurt-vruchten-shake dronken…. Lekker stelletjes en oude mannetjes spotten.. :)

DUITSER MET KIND OP ZOEK NAAR VROUW
Donderdagmorgen met de bus naar Puntarenas, vanaf daar met de ferry Piquera. En toen chill met een duitser meegereden tot de eind bestemming. En wat ik paar mensen al verteld heb. Deze man was op zoek naar zijn vrouw, die was weggelopen na een heftige ruzie. Nu reed hij haar achterna, met de baby van 1 jaar. Tjah, zo kun je ook op vakantie gaan. Ze bemoeide zich overal mee. Keek constant op de menukaart voor de prijzen, hij mocht geen dure dingen eten, geen biertjes drinken. de Pobre aléman (arme duitser). ? Como sobrevivir la vacación sin una cerveza?
In iedergeval wou hij ons graag afzetten in ons dorpje. Hij kende de weg niet, ik dus kaartlezen voorin, lennard achterin de baby zoet houden…. We hebben niets meer van hem vernomen, maar ik hoop maar dat hij haar uiteindelijk gevonden heeft…

FLOR Y MARIO – PLAYA HERMOSA
Ik zit in hetzelfde dorpje als de vorige keer. Super chévere. PLaya hermosa. Dezelfde eigenaren als de vroige keer. Ze waren helemaal blij om me weer te zien. Een echtpaar van tegen de 50. Die ook evangélicas zijn. Meestal doe ik een keer per dag even een babbeltje met ze. Gisteren hadden we het over Nederlandse gewassen, kassen, koeien. (de Nederlandse zien er toch het beste uit ;)).

Flor en Mario zijn 16 jaar geleden getrouwd, beide weduwe/weduwnaar, beiden namen ook 2 kinderen uit hun eerste huwelijk mee. De oudste zoon is eigenaar van onze cabina, maar hij is beetje een lapzwans. Zijn moeder regelde alles voor ons. En het schijnt dat hij niet zo’n harde werker is. Zijn vrouw is dan ook bij hem weggegaan. De twee zoons (kleinzoons van Flor en Mario) wonen naast ons. En eten bij opa en oma, iedere dag. Volgens mij maken ze wel zelf hun ontbijt. Want we hebben nu al drie dagen aaneen pannenkoeken geroken s’morgens…. Iets minder fijn is dat ze al voor 7 uur smorgens heeeel hard de muziek aanzetten. En volgens mij hebben ze ook maar 3 cd’s ofzo.
Voor de rest stap je onze deur uit en lijkt het wel een kinderboerderij. Kippen, katten, honden, brulapen etc. gisteren zagen we een slang. En eergisteren zijn er kleine kuikentjes geboren, super schattig.

IGLESIA
Zondag ging ik met Flor en Mario mee naar hun kerk. Ik dacht gewoon twee uurtjes dienst. Maar wel bleek een soort van openlucht-conferentie te zijn. Eerst een kinderprogramma (dat erg leuk was!) van meer dan twee uur, toen nog een uur wachten, en daarna het volwassen programma. Dat was wat minder, er kwamen twee cantadores (zangers), maar die zongen met een cd mee. Iedereen ging wel helemaal los, ook de oude omaatjes waren helemaal aan het dansen. Wel weer een ervaring, weer heel anders dan in Ecuador. Wel erg leuk om de verschillen e.d. te zien. Iedereen komt natuurlijk ook te laat. Ik sprak met een Nicaraguaanse man, hij vertelde mij dat de Nicaraguanen veel punctueler qua tijd waren dan de Costaricanen. Dat kwam volgens hem door de revolutie, sandinastas. Destijds waren er veel verplichte reuniones, die aan werden gegeven met een gong/klok. Mensen die te laat kwamen, werden de gegeseld. Iederen zorgde dus wel dat die op tijd bij de reunión was. Na de revolutie waren de mensen dus ‘gewender’ om op tijd te komen…

SURFCAMP SHAKA
Het is leuk en raar om hier weer te zijn. Ook erg normaal. Ik houd van dorpjes. Ik vrees dat ik ook hier meer voor gemaakt ben dan de stad.. ;) ook ben ik weer matties geworden met de lui in het surfcamp. Waar ik gratis gebruik kan maken van internet… hoe fijn :) misschien word ik daar ooit nog wel eens vrijwilliger.. beetje gasten ontvangen uit den gehele mundo, kletsen, surfen etc. :)

De eigenaar Moi, komt van Hawaï. Ik had toch altijd een beetje het idee dat Hawaï het surf-wahalla was, maar hij vertelde mij dat hij Costa Rica prefereerde. Hawaianen hadden toch meer een attitude, arroganter, volgens hem, hier was alles meer tranquilo. Het surfkamp was eigenlijk een soort probeersel, maar het loopt inmiddels als een tierelier. De mede-eigenaar Terry, een Amerikaan, vertelde dat hij het meest van dit deel van Costa Rica hield, omdat het nog zo heerlijk authentiek is. Het is het oude costa Rica van vroeger…. Authentiek wat volgens hem toe te schrijven is aan het feit dat het veel moeite kost om hier te komen… slechte wegen, ferry e.d. Maar beter dus voor ons.
Nou dat was het voor nu…

Saludos vanaf dit heerlijke paradijs!
Arachne en Lennard


ps. foto's komen vanaaf! hier is t internet te sloon...