Hoog tijd voor een update…

Inmiddels zijn er 2 lesweken verstreken. De lessen begin ik steeds interessanter te vinden, de stof kan ik ook steeds beter linken aan de dingen die al weet. Tijdens de les wordt er veel gediscussieerd en ervaringen uitgewisseld, uit de verschillende landen. Mijn klasgenoten komen uit Ecuador, Honduras, Bolivia, Perus, Chili, Colombia… Dan kan je weer goed merken dat ook Latijns-Amerika heel verschillend en gevarieerd is.

Vorige week heb ik een dagtrip naar Ambato gemaakt. Zie ook de foto’s. Drie uur met de bus heen, drie uur terug, op één dag. Maar je moet wat, als je wat van het land wilt zien ;) …

Inmiddels heb ik mijn eerste interview gehad met Carmen. Het ging erg goed, ze kletste aan één stuk door, op gegeven ogenblik moest ze ook huilen, omdat ze zo emotioneel was. Dat was wel een aparte situatie, want je bent in principe de interviewer, maar op dat moment ben je voor één enkel ogenblik hulpverlener. Aanstaande week heb ik nog meer interviews staan. Dat mag ook wel. De tijd begint te dringen... Het is alleen nog al lastig om een duidelijke afspraak met iemand te maken. Als je vraagt, ‘zou ik je mogen interviewen?’, is het geen probleem. Maar zodra je vraagt om een dag, of datum, hebben ze opeens allerlei dingen te doen. Dat schiet dus niet altijd even hard op. Af en toe erg frustrerend…

KLEDING
De kleding van de indígenas verschilt. Sommige (vooral vrouwen) dragen nog wel de traditionele kleding. Een lange rok (vaak donker van kleur), omslagdoek, en een hoed. Anderen dragen alleen een omslagdoek, maar ook veel hebben gewoon een spijkerbroek aan. Dit verschilt ook weer erg per stad, in Ambato zie je bijvoorbeeld veel meer indígenas dan in Quito.

Het merendeel van de bevolking op straat loopt er niet heel erg modieus bij. In de kerk ziet iedereen er wel heel netjes uit, maar dat is dan ook grotendeels de middenklasse. In Nederland is het verschil in klasse minder aan de kleding af te zien dan hier. Moet ik ook zeggen dat de kleding hier in verhouding duur is. Is het betaalbaar, dan is het meteen troep qua kwaliteit. Tot nu toe heb ik dan ook nog niets qua kleding gekocht hier in Ecuador… De meeste meisjes hier dragen ook allemaal een spijkerbroek met een shirtje. Misschien dat we in Nederland ook wel meer waarde aan kleding hechten…

Het weer was afgelopen week een beetje raar. We hebben al een aantal dagen gehad dat het s ‘morgens heel warm is, tegen de 30 graden, en dan halverwege de middag rond een uur of 2 wordt het helemaal bewolkt en komt het met bakken uit de hemel. Vandaag met een fikse onweersbui er gratis bij. Ook niet bepaalt handig voor de kledingkeuze wat je aan moet trekken ;) Van de week toen we voor het eerst zo’n dag hadden, ging ik ‘s middags naar Quito centrum, ik was helemaal doorweekt toen ik thuis kwam. Ik had daar natuurlijk niet op gerekend met mijn bloesje en slippers…

ETEN
Door de week eten we met een vast groepje altijd verder op in de straat bij een mevrouwtje. Zij en haar man hebben een winkel, maar als je door de winkel naar achteren loopt, kom je in hun woonkamer terecht, waar wij dan met z’n allen (8-12) man aan tafel zitten. Wel grappig, de eerste keer dat ik er kwam, moest ik wennen dat we echt bij hen in huis zaten. Maar ze is heel lief, en houdt er altijd heel goed rekening mee dat ik geen vlees eet. Voor 1,50 heb je dan een soepje vooraf (die elke dag van de week wisselt, afgelopen dinsdag hadden we groentensoep zoals mijn omaatje die maakt, toen heb ik maar om een tweede bord gevraagd;)), daarna een bord eten, en een glas sap… Supergoedkoop en lekker.

Het enige wat ik hier wel echt mis, zijn gevarieerde groenten, salades zijn geen probleem, maar gebakken courgette, champignons, aubergine e.d. zijn moeilijk te vinden. Ik heb nu wel ontdekt dat er in Sanqolquil (‘dorp’ verderop) twee goede restaurants zitten, waar ze noodles met groenten verkopen! Daar ben ik inmiddels dus al een paar keer wezen eten.

Dan heb je natuurlijk cavia, maar gelukkig heb ik een goed excuus om dat niet te eten. Voor de rest zijn er hier duizend manieren om maïs klaar te maken :) Mijn favoriet is toch nog altijd een hele maïskolf op de grill =). Hier doen ze er dan ook vaak boter en kaas op. Maar zonder kaas vind ik toch lekkerder, kwam ik tot de conclusie. Voor de rest natuurlijk veel veel rijst, met vlees(kip, varken, rund) en een beetje salade. Deze combinatie blijft toch wel een typisch hoofdmaaltijd. In Sanqolquil zie je ook hele varkenshoofden, stukken varkenspoten op de grill liggen, stukken spek er naast uitgespreid… Dat wekt bij mij nog niet echt de eetlust op. Wat ik ook erg lekker vind is cho cho, een klein plastic bakje met witte bonen, gepofte maïs, en een kleine beetje salade er over heen. Dat eten ze hier ook veel als snack, en het is natuurlijk erg gezond voor de vegetariërs;).. de uitgebreide variant van cho cho komt meer als een koude soep, met dan uit en popcorn er in.
Popcorn eten ze hier dan ook gewoon bij de hoofdmaaltijd. Van de week aten we spinazie-creme-soep, en dan staat er een schaaltje popcorn naast om die er in te doen. Klinkt raar, maar het is echt lekker!

Inmiddels heb ik ook drie goede koffietentjes gevonden. Helaas niet op loopafstand, ze zitten in de shopping mall. Maar af en toe ga ik daar dan heen in de bus met een studieboek, en dan neem ik een heerlijke mocha-frappuchino (gisteren gezondigd met een drie double-fudge brownie erbij). Tjah, je moet wat…

DOKTER
Ik ben van de week bloed wezen prikken en ook naar de dokter geweest. Ik voel me als maar vreselijk moe, en ik dacht, misschien heb ik wel bloedarmoede o.i.d. Dat was gelukkig niet het geval. Ik kan de hele dag wel slapen, en waar ik in Nederland van ‘s morgens tot s avonds mijn dag altijd helemaal vol gepland heb, lukt dat hier dus echt niet. Ik moet vaak s middags gewoon even slapen, anders trek ik het niet meer.

Afgelopen woensdag kwam ik bij de dokter, hij zei dat het waarschijnlijk toch aan de hoogte lag. Ik zei, maar ik woon hier al bijna 4 weken! Maar hij zei, dat ik de eerste weken waarschijnlijk mezelf geen rust had gegeven, en dat het er nu uit kwam. Ik een klein lijf had, waardoor het dus meer inspanning koste om te acclimatiseren en dat ik vitaminen miste. Mijn klieren waren opgezet, en nog wat andere kleine dingen. Maargoed, uiteindelijk heeft die me medicijnen en voedingssupplementen voorgeschreven, die ik nu dus braaf sinds eergisteren iedere dag neem. Hopen dat het snel beter gaat! Ik moet as. Week terugkomen, maar ik moest mezelf nog twee weken geven om de ‘oude’ te worden. En ik mocht me vooral niet druk maken ;) Nee dokter…

Oja, met het bloedprikken hoefde je niets te laten zien qua identiteitskaart. Gewoon cash betalen (7 dollar!), hup een spuit er in, en binnen 5 minuten stond ik al weer buiten. En ’s middags kon ik al terugkomen voor de uitslag. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren… Wachtkamer hier, wachtkamer daar.

Voor de rest ga ik dit weekend ‘verhuizen’ naar beneden. Deze kamer waar ik nu zit is behoorlijk prijzig, als ik naar beneden ga heb ik geen eigen badkamer meer, en een stapelbed ipv een groot tweepersoonsbed en minder luxe/mooi allemaal. Maar dat scheelt me 150 dollar p. maand, en dat kan ik goed gebruiken :).

Morgen ga ik naar de kerk van Mexicaan Alex, een student hier, die daar voorganger is op z’n 25e. In deze kerk is het allemaal wat eenvoudiger, kleiner. Het is de onderlaag van de bevolking die daar komt… Dus daar maar eens even neuzen hoe het er aan toe gaat. Na de dienst gaan we als het goed is naar een park om te picknicken=) En hopelijk kan ik wat vrouwen scoren, waarmee ik een afspraak kan maken voor een interview…

Dat was het voor nu!
Veel liefs uit Quito en bedankt voor alle lieve & leuke reacties!